korktum valla sayın insanlar!

içimden dedim ki saat akşam üstü civarında, şu ayaamı ye!'ciğime bir post daha yazayım, yokluğum onu üzmesin. dinlediğim şaheser serdar ortaç şarkılarından o da nasiplensin istedim. zaten serdar'cığıma ileriki postlarımda bol bol değinmek istiyorum. yetenek, karizma, beste, müzik, her şey onda. neyse daha fazla yazmayayım, serdar postuna malzeme kalmayacak. hah ne diyordum, yeni post diyordum. ilk aşama olan blogger'a girdim ancak sonrası tam bir kabus sayın insanlar. denediğim kullanıcı adının ve şifrenin eşleşmediğinde ısrar ediyordu terrrbiyesiz blogger. bir an çöktüm nerdeyse, 1milyon'cuğumun terk-i diyarından sonra bu bugünkü ikinci şok olmuştu benim için. bacaklarım koptu bu sefer nerdeyse, bir an panik, telaş, aranan 911'ler, (artist misin sen kuzum bura türkiye!) ama yok yok yok, denediğim hiçbir yol beni şifreme ulaştırmıyordu. fil hafızamın derinliklerinde kayboluyor ama yine de bulamıyordum kullanıcı adımı ve şifremi. biraz sakar olduğumu da göz önünde bulundurarak yanlış kaydetmişimdir diyerek yaklaşık yüz farklı versiyonunu denedim bu unuttuğum şeylerin, ve nihayet yüz birincide buldum. çoook derin bir ohh çektim efendim çok, nasıl rahatladım. dashboard'umun olduğu sayfayı öpmekten laptopumu sakatladım, salya sümüğe boğdum. sonra da çalışma masama kullanıcı adımı ve şifremi kazıdım. bu izlerin içine toz dolup görünmez oluncaya kadar rahat rahat postlar devam eder diye umuyorum. şunun şifresizini de yapsalar olmuyor sanki. şifresiz, parmak izi tanımlı blogger istiyorum, çok mu?